κακοσυνεύω

και κακοσυνεύγω (Μ κακοσυνεύω) [κακοσύνη]

1. (κυρίως για τον καιρό) γίνομαι άσχημος, κακός, αγριεύω

2. γίνομαι κακός, κακιώνω («με τους κακούς κι εγώ κακοσυνεύγω», Ερωτόκρ.)

3. δυσαρεστούμαι («πολλά κακοσυνεύτηκεν εκείνην την ημέρα», Ερωτόκρ.).